Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Βυζαντινή Άρτα - Byzantine Arta



Βυζαντινή Εποχή
Το 1082, η Άρτα αναφέρεται για πρώτη φορά με το νέο της όνομα, το οποίο πιθανόν να προέρχεται από τη λατινική λέξη artus ή arta, που σημαίνει στενή ή στενά.
Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, το 1204, η Άρτα έγινε πρωτεύουσα το κράτους της Ηπείρου, που είναι γνωστό ως Δεσποτάτο της Ηπείρου. Ιδρυτής του ήταν ο Μιχαήλ Α΄ Άγγελος Κομνηνός Δούκας (1205-1215), συγγενής της αυτοκρατορικής οικογένειας των Κομνηνών. Μετά το θάνατο του ο αδερφός του Θεόδωρος (1215-1230) επέκτεινε το κράτος και κατόρθωσε να ανακαταλάβει τη Θεσσαλονίκη, που μέχρι τότε κατείχαν οι Σταυροφόροι και ίδρυσε το βασίλειο της Θεσσαλονίκης. Ο Θεόδωρος έκανε αρκετές προσπάθειες να ανακαταλάβει επίσης την Κωνσταντινούπολη και να αποκαταστήσει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο ανεψιός του Μιχαήλ Β΄ (1231-1267) κατά τη διάρκεια της εξουσίας του φρόντισε για την οχύρωση της Άρτας και έκτισε τα μοναστήρια της Κάτω Παναγιάς και της Παντάνασσας κοντά στη Φιλιππιάδα.
Τα επόμενα χρόνια η Άρτα κυβερνήθηκε από τη δυναστεία των Ιταλών Orsini (1318-1337). Το 1349 μ.Χ την Άρτα καταλαμβάνει ο Στέφανος Δούσαν και το 1359-1416 η πόλη πέφτει στα χέρια των ηγεμόνων Λιόσα και Σπάτα .Το 1416 μ.Χ η πόλη κυριεύθηκε από τον κόμη της Κεφαλονιάς Κάρολο Α' Tόκκο.

Byzantine Arta

 
Byzantine

The town's fortifications were built by Michael I Komnenos Doukas in the early 13th century, but their present form is largely post-Byzantine. Secular architecture from the Byzantine period, including the palace of the Despots of Epirus, has vanished completely, but the city preserves numerous churches.

The most important Byzantine church is the cathedral Church of the Paregoretissa, built ca. 1290 by Nikephoros I Komnenos Doukas and his wife Anna Palaiologina Kantakouzene. Other important churches of the late Byzantine period are the Church of the Kato Panagia, built by Nikephoros I's father Michael II Komnenos Doukas, and the Monastery of Saint Theodora, housing the tomb of the city's patron, Theodora of Arta. Several other churches dating to the 9th and 10th centuries also survive in and around the city: Saint Theodora, Saint Parigoritria, Saint Basil of the Bridge, Saint Demetrios of Katsoures in Plisioi, the Panagia Blacherna monastery, the Panagia Vryoni in Neochoraki, the Red Church in Vourgareli, the Panagia of Koronisia in Koronisia and the Church of the Pantanassa in Filippiada.

ΑΜΒΡΑΚΙΑ - ancient Amvrakia

ΑΜΒΡΑΚΙΑ - ancient Amvrakia

 
Η Αμβρακία ήταν αρχαία πόλη κράτος της δυτικής Ελλάδας, χτισμένη στις όχθες του ποταμού Άραχθου, στην θέση της σημερινής Άρτας. Η περιοχή της Αμβρακίας συνόρευε με το Βασίλειο των Μολοσσών της Ηπείρου στα βόρεια και με την Δολοπική φυλή των Αθαμάνων στα ανατολικά. Ιδρύθηκε από τους Κορίνθιους στα μέσα περίπου του 7ου αιώνα π.Χ., την εποχή που Τύραννος της Κορίνθου ήταν ο Κύψελος και σύντομα έγινε μία από τις ισχυρότερες αποικίες των Κορινθίων στην δυτική Ελλάδα. Ήταν μέρος μιας σειράς αποικιών που είχαν ιδρύσει οι Κορίνθιοι κατά μήκος του θαλασσίου δρόμου από την Ελλάδα στην Κάτω Ιταλία, όπως ήταν ακόμα το Ανακτόριο, η Λευκάδα, η Κέρκυρα, η Επίδαμνος κ.α. Οι κάτοικοί της ονομάζονταν Αμβρακιώτες ή Αμπρακιώτες.

Amvrakia (Greek: Aμβρακια), was a city of ancient Greece on the site of modern Arta. It was founded as a Corinthian colony in the 7th century BC and was situated about 7 miles from the Ambracian Gulf, on a bend of the navigable river Arachthos (or Aratthus), in the midst of a fertile wooded plain.
It was founded between 650 and 625 BC by Gorgus, son of the Corinthian tyrant Cypselus, at which time its economy was based on farmlands, fishing, timber for shipbuilding, and the exportation of the produce of Epirus.
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.257449177675998.64064.250509121703337&type=3

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ - The castle of Arta

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ - The castle of Arta

Ενημερώθηκε περίπου 2 μήνες πριν
Χτισμένο από τον Μιχαήλ Β΄, Δεσπότης της Ηπείρου, στα μέσα του 13ου αιώνα, το κάστρο της Άρτας που διατηρείται σε άριστη κατάσταση, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοσμικής αρχιτεκτονικής των βυζαντινών χρόνων και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής .


Είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της μεσαιωνικής φυσιογνωμίας της Άρτας. Ο λοφίσκος στον οποίο είναι κτισμένο, θεωρήθηκε στρατηγική θέση κι απ' τους αρχαίους Αμβρακιώτες, γι' αυτό εκτός απ' το φρούριο της ακρόπολης που είχαν στο λόφο Περάνθη, περιέβαλαν και την κάτω πόλη με τείχος που περνούσε παρόχθια στη βόρεια καμπή του Αράχθου. Το κάτω μέρος αυτού του τείχους σώζεται στην ανατολική και βόρεια πλευρά του κάστρου και οι κολοσσιαίοι λαξευμένοι λίθοι του προκαλούν το θαυμασμό. Πάνω στα θεμέλια και σε τμήμα της ανωδομής αυτού του αρχαίου τείχους της Αμβρακίας υψώθηκε το νεότερο κάστρο στα χρόνια του Δεσποτάτου της Ηπείρου και συγκεκριμένα επί δεσποτείας Μιχαήλ Β΄ Αγγέλου. Στον προσδιορισμό του χρόνου κατασκευής του βοηθούν τόσο οι γραπτές πηγές όσο και η τεχνική της κατασκευής του. Κατά τον μελετητή Θεοχάρη Τσούτσινο, πρόσθετη μαρτυρία για την ίδρυση του κάστρου τη βυζαντινή περίοδο αποτελεί χαρακτό μονόγραμμα επίγραμμα που υπάρχει εντειχισμένο στη μέση του τρίτου νότιου πύργου (δεξιά της κύριας πύλης) και φέρει - κατά τη γνώμη του μελετητή - τα γράμματα Μ.Α.Δ.Κ. που διαβάζονται: Μιχαήλ Άγγελος Δούκας Κομνηνός, υποδηλώνοντας προφανώς τον κτήτορα. Καίτοι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το μονόγραμμα περιέχει αυτά τα γράμματα -οπότε ως πηγή είναι αμφίβολης αξίας- ωστόσο όλοι οι μελετητές συμφωνούν ότι το κάστρο κτίστηκε πράγματι απ' τον Μιχαήλ Β΄ στα μέσα του 13ου αιώνα. Ένα αιώνα αργότερα (το 1357) ο Νικηφόρος Β΄ Ορσίνι ή Άγγελος Κομνηνός κάνει σημαντικές επισκευές στο κάστρο, για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα τις επιδρομές των Σέρβων.

Στα χρόνια του Αλή Πασά (18ος αιώνας) έγιναν περιορισμένης έκτασης αλλαγές (κυρίως στις επάλξεις, στο εσωτερικό καστράκι και στους πύργους) σύμφωνα με τις απαιτήσεις της τότε πολεμικής τεχνικής.

Το σημερινό λοιπόν μνημείο σχηματίστηκε σε τρεις περιόδους: Πάνω στ' απομεινάρια του αρχαίου τείχους (5ος - 4ος π.χ. αιώνας) κτίστηκε κατά τη βυζαντινή εποχή (13ος αιώνας) το νεότερο κάστρο, το οποίο 100 χρόνια αργότερα επισκευάστηκε και στην περίοδο της τουρκοκρατίας (18ος αιώνας) με τις βελτιώσεις και προσθήκες που έγιναν, πήρε την τελική του μορφή. Το κάστρο υπήρξε το διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο της πόλης και ολόκληρου του Δεσποτάτου.

Ο πανύψηλος πύργος του ρολογιού μπροστά απ' το κάστρο κτίστηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας (1875) με πολύ ευαισθησία, ώστε να φαντάζει ως φυσική προέκταση του τείχους.

Built by Michael II, Despot of Epirus, in the 13th century, the castle of Arta maintained in excellent condition, exemplifying the secular architecture of the Byzantine era and one of the major attractions of the area.


It is the most representative sample of medieval physiognomy of Arta. The hillock on which it is built, it was strategically located and from ancient Amvrakiotes, so apart from the fortress citadel had Peranthi the hill, and surrounded the city with a wall down passing riparian northern watershed Arahthos. The lower part of this wall survives on the east and north side of the castle and the colossal carved stones are admirable. On the foundation and superstructure of this part of the ancient wall of the newest Amvrakias towered castle on years of Epirus and in particular for despotism Michael II